Δένδρο περιήγησης: | Ἀρχική Σελίδα | Ποιμαντική | Διαδικτυακός Ἄμβωνας | Ἔτος 2016 | 2016_05_22 Κυριακή τοῦ Παραλύτου
Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΛΛΗΝΙΔΟΣ
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα
Κυριακῆς τοῦ Παραλύτου
(Πράξ. θ” 32-42)
Πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι πού ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ γυναίκα μπορεῖ νά ἀναδειχθεῖ σέ ὅλα τα ἔργα καί τά ἐπαγγέλματα. Ὑπάρχουν ὅμως καί κάποια τά ὁποῖα ἀπεδείχθησαν στήν πορεία τῆς ἱστορίας ἰδιαιτέρως ταιριαστά σ΄ αὐτήν.
Ἡ ἀνατροφή τῶν τέκνων, ἀλλά καί τά ἔργα πού ἔχουν νά κάνουν μέ τόν πόνο τοῦ ἀνθρώπου καί γενικῶς τά ἔργα τῆς κοινωνικῆς πρόνοιας, ἀπαιτοῦν τά ψυχικά χαρίσματα πού ὁ Θεός τῆς ἔχει χαρίσει.
Ἡ Ἱστορία εἶναι γεμάτη ἀπό τέτοια παραδείγματα, ἀλλά κυρίως αὐτή τήν ἀλήθεια τήν διαπιστώνουμε στό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς, ὅπου ἡ Ταβιθά “ἥν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καί ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει”.
Ὅταν ἡ γυναίκα βιώνει τήν Ὀρθόδοξη πνευματικότητα, αἰσθάνεται ὅτι δέν μπορεῖ νά περιορίσει τήν ἀγάπη της καί τήν προσφορά της μόνο στά ὅρια τῆς οἰκογένειάς της, ἔστω κι ἄν αὐτή εἶναι πολύτεκνη ἤ στερεῖται ὑλικῶν ἀγαθῶν.
Γνωρίζει ὅτι ἡ ἀποστολή της ἐπεκτείνεται στήν ἀνακούφιση τῶν πτωχῶν καί πονεμένων ἀδελφῶν, οἱ ὁποῖοι θά ὑπάρχουν σέ ὁποιοδήποτε κοσμικό οἰκονομικό σύστημα ἐπί τῆς γῆς. Ἰδίως στήν ἐποχή μας καί στήν Πατρίδα μας πού οἱ ἔχοντες ἀνάγκη καί οἱ δυστυχισμένοι ἔχουν πληθυνθεῖ τόσο πολύ, καταλληλότερος γιά τό ὄντως ὑψηλό αὐτό ἔργο τῆς φιλανθρωπίας, πλήν τοῦ ἐπίσημου κρατικοῦ φορέως, εἶναι ἡ Χριστιανή γυναίκα.
Βεβαίως τίς περισσότερες φορές τό ἔργο εἶναι καί πρέπει νά εἶναι ἀθόρυβο. Ἐάν ὅμως ἐρευνήσουμε, θά δοῦμε μέ θαυμασμό, ἐπίπεδα προσφορᾶς πού οὐδέποτε θά μπορούσαμε νά διανοηθοῦμε.
Ἐντελῶς ἐπιγραμματικῶς ἀναφερόμεθα τόσο στήν ὀργανωμένη ὑπό τῆς Ἐκκλησίας πρόνοια, ὅσο καί στήν ἰδιωτική προσφορά πού ἐκπονεῖται ἀπό πιστές γυναῖκες. Σημειώνουμε τήν προσφορά καί βοήθεια σέ χῆρες, ὀρφανά, ἀσθενεῖς, ἄστεγους, ἀνέργους, γέροντες, ἀλλοδαπούς καί σέ τόσες ἄλλες περιπτώσεις ἐκτάκτων ἀναγκῶν πού ὁλόκληρο τό φάσμα τό γνωρίζει “ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ”. Ὅσο καί ἄν ἀκούγεται ὡς παράδοξο ἤ ἀπίστευτο ἔχει καί ἡ δική μας ἐποχή τή δική της “Ταβιθά”, σέ ὅλη τήν ἔκταση τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ἀνθρωπίνου πόνου.
Φυσικά, γιά νά εἶναι ἡ προσφορά ὁλοκληρωμένη, ἀφοῦ ἄνθρωπος δέν εἶναι μόνο αὐτό πού φαίνεται, τό σῶμα δηλ., ἀλλά καί ἡ ψυχή (καί κυρίως αὐτή εἶναι ἐκείνη πού πεινᾶ καί διψᾶ τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ), ἡ σύγχρονη “Ταβιθά” δέν θά ἀδιαφορήσει μπροστά στήν ἀρρωστημένη καί δύστυχη ψυχή πού τήν κατατρώει τό σαράκι τῆς ἁμαρτίας καί τῶν παθῶν. Γνωρίζει ἡ ἴδια πολύ καλά, ἀφοῦ ἀγωνίζεται νά ζεῖ τήν ζωή τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ὅτι τίς περισσότερες φορές ἡ αἰτία τῶν πόνων καί τῶν θλίψεων δέν εἶναι παρά ἡ ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία μέ τίς ποικίλες της μορφές πού ταράσσει τόν ἄνθρωπο, διαιρεῖ τίς οἰκογένειες καί ταλαιπωρεῖ τήν κοινωνία καί τά ἔθνη. Γι” αὐτό καί ἡ πιστή γυναίκα στήν προσφορά της δέν θά σταθεῖ μόνο στήν ἐξωτερική βοήθεια πού ὁπωσδήποτε εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαία, ἀλλά σύμφωνα μέ τά τάλαντα καί τά χαρίσματά της καί βεβαίως μέ διάκριση, θά προσπαθήσει νά ἐλευθερωθεῖ ἡ ψυχή πού διακονεῖ ἀπό τήν αἰτία τῆς δυστυχίας καί τοῦ πόνου, δηλ. ἀπό τήν ἁμαρτία.
Ὅπως γίνεται κατανοητό, αὐτό δέν εἶναι καθόλου ἁπλή ὑπόθεσις, ἀφοῦ ἀπαιτεῖ ἀκράδαντη πίστη καί ἀποθέματα ἀγάπης, ὑπομονῆς καί κυρίως ταπεινώσεως.
Μέ αὐτές τίς προϋποθέσεις, ἡ πιστή γυναίκα, στήν προσφορά της θά φέρει τό μήνυμα τῆς χαρᾶς καί τῆς πνευματικῆς εἰρήνης στούς κουρασμένους καί στούς ἀπόμαχους τῆς ζωῆς.
Τόμοι ὁλόκληροι θά μποροῦσαν νά γραφοῦν μέ γεγονότα καί περιστατικά προσφορᾶς ἀγάπης στήν κοινωνία γενικῶς καί εἰδικῶς στό κεφάλαιο τοῦ πόνου καί τῆς ἀσθένειας. Καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος γνωρίζει πόσες ψυχές ὁδηγήθηκαν στήν εἰλικρινῆ μετάνοια βοηθούμενες ἀπό τέτοιες πιστές γυναῖκες ὅταν ὁ πόνος εἶχε αὐλακώσει τήν ψυχή τους.
Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος πού ὅταν ἐργάζεται τό ἔργο της μέ ὑπευθυνότητα καί ἐν ταπεινώσει, γίνεται παντοῦ ἀγαπητή, ἐπιβάλλεται καί τιμᾶται, ὅπως ἡ ἁγία Ταβιθά πού μελετοῦμε στό Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα.
Αὐτές οἱ ἀλήθειες βεβαίως ἰσχύουν γιά ὅλες τίς πιστές γυναῖκες ὅπου γῆς. Τονίζουμε πώς ὅταν ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανή γυναίκα ἀγωνίζεται, παρά τά ἐμπόδια καί τίς δυσκολίες πού ἀρκετές φορές ὑψώνονται ἀνυπέρβλητες, ὄχι μόνο ὁδηγεῖ τήν οἰκογένειά της στόν Χριστό, ἀλλά προσφέρει καί στήν κοινωνία στήν ὁποία βρίσκεται. Ἀλλά ἐάν αὐτό ἰσχύει γιά κάθε πιστή, πολύ περισσότερο πρέπει νά ἐφαρμόζεται ἀπό τήν Ἑλληνίδα Ὀρθόδοξη Χριστιανή.
Καί τοῦτο διότι ὅσο κι ἄν ἐπιχειροῦν ὁρισμένοι κύκλοι νά ἀπορθοδοξοποιήσουν τήν Πατρίδα μας, ἡ ἴδια ἡ πραγματικότης ἀποδεικνύει ὅτι οἱ Ἑλληνίδες ἀγαποῦν τόν Χριστό καί ἔχουν ἀποθέματα γνήσιας θυσιαστικής ἐν Χριστῷ ἀγάπης μέσα στήν συνείδησή τους. Ἡ ὀρθόδοξος παράδοσίς μας καί ἡ πλούσια κληρονομιά τῶν ἑλληνίδων ὀρθόδοξων μητέρων ἀποτελεῖ σημαντικό παράγοντα στόν εὐλογημένο τομέα τῆς ἁγνῆς προσφορᾶς. Ἄν τώρα προστεθεῖ καί τό ὅτι τόσοι ἄνθρωποι ἀλλοεθνεῖς κατοικοῦν στήν πατρίδα μας μέ τά τόσα προβλήματα πού οἱ ἴδιοι φέρουν ἀλλά καί δημιουργοῦνται, μπορεῖ νά γίνει κατανοητό κανείς πόσο θά πρέπει οἱ πιστές γυναῖκες νά ἀφομοιώσουν τήν πίστη καί νά μιμηθοῦν τήν προσφορά τῶν Ἁγίων γυναικῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί τήν πολύπλευρη προσφορά τῶν μητέρων μας στό Ἔθνος.
Τό πόσο ἡ κοινωνία θά ἀλλάξει ἐπί τά βελτίω, ἐάν ἡ πιστή γυναίκα συνειδητοποιήσει τήν εὐλογία τῆς προσφορᾶς, αὐτό δέν χρειάζεται καν νά τό τονίσουμε, δοθέντος ὅτι “τό χειρότερο νερό εἶναι αὐτό πού λιμνάζει καί τό καλύτερο ἐκεῖνο πού προσφέρεται”.
Εἴθε ἡ Ἁγία Ταβιθά νά εὐλογεῖ, ὥστε νά βρεθοῦν στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς πατρίδος περισσότερες πιστές ψυχές πού θά τήν μιμηθοῦν καί φυσικά θά λάβουν καί τήν χάρη της.
Ἀμήν
Ἀρχιμ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος