Δένδρο περιήγησης: | Ἀρχική Σελίδα | Ποιμαντική | Διαδικτυακός Ἄμβωνας | Ἔτος 2016 | 2016_06_05 Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
«καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Εἰς κρίμα ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσι καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται. Καὶ ἤκουσαν ἐκ τῶν Φαρισαίων ταῦτα οἱ ὄντες μετ” αὐτοῦ, καὶ εἶπον αὐτῷ· Μὴ καὶ ἡμεῖς τυφλοί ἐσμεν; εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ οὖν ἁμαρτία ὑμῶν μένει.» (Ἰωάν., 9, 39-41).
Ὁ Κύριος καί Θεός καὶ Σωτὴρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶδε τὸν ἐκ γενετῆς τυφλὸν καὶ ἐμπρὸς στοὺς μαθητές Του καὶ τοὺς λοιποὺς παρισταμένους καὶ τὸν τυφλὸ, ὡς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καταδεικνύει ὅτι Αὐτὸν δεχόμαστε «ὁμοούσιον τῷ πατρί, δι” οὗ τὰ πάντα ἐγένετο·» καὶ, ὅπως στὴ Δημιουργία, ἀπὸ πηλὸ δημιουργεῖ τοὺς «νέους» ὀφθαλμοὺς τοῦ εκ γενετῆς τυφλοῦ γιὰ νὰ «κατοικήσει» σὲ αὐτοὺς τὸ φώς, τὸ φὼς τὸ ἀληθινό, ἡ «πνοἠ ζωῆς» καὶ νὰ γίνουν οἱ οφθαλμοί «ψυχὴ ζῶσα».
Τὸ θαυμαστὸ σημεῖο τῆς θεραπείας τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ, ἀνάμεσα στὰ τόσα καὶ τόσα θαυμαστά ποὺ πραγματοποίησε ὁ σαρκωθείς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Θεὸς στὴ διάρκεια τῆς παρουσίας Του ἀνάμεσά μας, κατέχει τὴν δική του ξεχωριστὴ θέση. Στὸ θαυμαστό αὐτὸ σημεῖο ὁ Χριστὸς λειτουργεῖ ὅπως στὴ Δημιουργία, ἀπὸ πηλὸ δημιουργεῖται ὁ ἄνθρωπος, ἀπὸ πηλὸ δημιουργοῦνται οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ τυφλοῦ.
«ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· Οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ” ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ.» (Ἰωάν., 9, 3).
Δημιουργὸς ὁ Θεὸς καὶ θέλημά Του μὲ τὴν ἴαση τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ νὰ φανερωθοῦν τὰ ἔργα Του. Ὅμως, τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ γίνεται καὶ θέλημά μας; Οἱ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ γίνονται ἀποδεκτὲς ἀπὸ ἐμὰς, ὥστε ἐκ βάθους καρδίας νὰ Τὸν δοξάζουμε ἀληθινά;
Ἡ θεραπεία τοῦ τυφλοῦ ἀντί νὰ φέρει ἀγαλίαση καὶ εὐφροσύνη καὶ δοξολογία στοὺς ἀνθρώπους γύρω ἀπὸ τὸν τυφλό, δημιουργεῖ σύγχυση καὶ ἀναταραχή. Οἱ γείτονες καὶ ὅσοι τὸν γνώριζαν τυφλό ἀναρωτῶνται ἄν εἶναι ὅντως αὐτὸς ὁ ἴδιος ἤ κάποιος ποὺ τοῦ μοιάζει. Ὁ ἴδιος φωνάζει… «ἐγὼ εἰμι»! Ὅλοι δύσπιστοι τὸν ὁδηγοῦν στοὺς Φαρισαίους.
«πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Πηλὸν ἐπέθηκέ μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω.» (Ἰωάν., 9, 15).
Ἡμέρα Σαββάτου θεραπεύτηκε ὁ τυφλὸς καὶ οἱ Φαρισαῖοι δὲν προχωροῦν στὸ θαῦμα, στέκονται στὸ Σάββατο, ὅσο κι ἄν τὸ Σάββατο πλάστηκε γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸ Σάββατο. Δὲν βλέπουν τὸ θαυμαστό σημεῖο, δὲν δοξολογοῦν τὸν Θεό για τὸν συνάνθρωπό τους που βλέπει, τυφλωμένοι βοοῦν: «Οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ.» (Ἰωάν., 9, 16).
«οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ” ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει.» (Ἰωάν., 9, 31).
Φωνάζει ὁ ἰαθεὶς τυφλὸς ἀλλά οἱ «τυφλοί» οὔτε βλέπουν οὔτε ἀκοῦνε!
«ἀπεκρίθησαν δὲ αὐτοῖς οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπον· Οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη· πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν, ἢ τίς ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν· αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ λαλήσει.» (Ἰωάν., 9, 20-21).
Οἰ γονεῖς τοῦ τυφλοῦ ἀντὶ δοξολογίας πρὸς τὸν Θεὸ δείχνουν ἀδιάφοροι καὶ μᾶλλον δυσαρεστημένοι. Ἴσως σκέφτονται πόσα «χάνουν» μὲ τὴν θεραπεία τοῦ παιδιοῦ τους, μιᾶς καὶ πιὰ δὲν ἔχει αἰτία νὰ ἐπαιτεῖ. Δὲν θυμίζουν γονεῖς, ἀλλὰ τοὺς κυρίους τῆς παιδίσκης, τοῦ Ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος τῆς Κυριακῆς τοῦ τυφλοῦ, ἡ ὁποία στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ θεραπεύτηκε ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο καὶ οἱ ὁποῖοι «βλέποντας» τὶ χάνουν, «τυφλωμένοι», παρέδωσαν τὸν Παύλο καὶ τὸν Σίλα στοὺς στρατηγοὺς καὶ τοὺς ἄρχοντες.
«Ἰδόντες δὲ οἱ κύριοι αὐτῆς ὅτι ἐξῆλθεν ἡ ἐλπὶς τῆς ἐργασίας αὐτῶν, ἐπιλαβόμενοι τὸν Παῦλον καὶ τὸν Σίλαν εἵλκυσαν εἰς τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας, καὶ προσαγαγόντες αὐτοὺς τοῖς στρατηγοῖς εἶπον· Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι ἐκταράσσουσιν ἡμῶν τὴν πόλιν Ἰουδαῖοι ὑπάρχοντες, καὶ καταγγέλλουσιν ἔθη ἃ οὐκ ἔξεστιν ἡμῖν παραδέχεσθαι οὐδὲ ποιεῖν Ρωμαίοις οὖσι.» (Πράξ., 16, 19-21).
Ἐπιβάλλεται νὰ ἔχουμε ἀνεωγμένους τοὺς ὀφθαλμοὺς, τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς, νὰ μὴν γινόμαστε «τυφλοὶ», ὥστε νὰ βλέπουμε καὶ νὰ ἀναγνωρίζουμε καὶ νὰ ἀποδεχόμαστε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μας καὶ νὰ τὸ κάνουμε θέλημά μας καὶ νὰ δοξολογοῦμε γι’ αὐτὸ τὸν Δημιουργό μας, τὸν Θεραπευτή τῶν ἀσθενειῶν τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματὸς μας, καὶ ὅπως ὁ ἰαθεὶς ἐκ γενετῆς τυφλὸς νὰ Τὸν πιστεύουμε καὶ νὰ Τὸν προσκυνοῦμε.
«ὁ δὲ ἔφη· Πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ.» (Ἰωάν., 9, 38).
π. Ἐφραὶμ Ντέτσικας
Ἐφημέριος ἐνορίας Περιβλέπτου
Πόλεως Ἰωαννίνων