Δένδρο περιήγησης: | Ἀρχική Σελίδα | Ποιμαντική | Διαδικτυακός Ἄμβωνας | Ἔτος 2016 | 2016_09_14 Τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας τήν 14ην Σεπτεμβρίου, τήν παγκόσμιο Ὕψωση τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι τό κορυφαῖο σύμβολο θυσίας καί ἁγιασμοῦ, γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Σταυρωμένου καί ἐν ταυτῶ Ἀναστημένου Χριστοῦ, διότι ὁ Σταυρός μαζί μέ τήν Ἀνάσταση εἶναι οἱ δύο σημαντικοί πυλῶνες πάνω στούς ὁποίους στηρίζεται ἡ ζωή ὅσων «εἰς Χριστόν» ἔχουν βαφτισθεῖ καί ἐνδυθεῖ. Ὁ Τίμιος Σταυρός κατά τόν ἱερό ὑμνογράφο, προτρέπει ὅλη τήν κτίση νά ἀνυμνήσει «τό πάθος τό ἂχραντον τοῦ ἐν αὐτῷ ὑψωθέντος», τοῦ Σωτήρα μας Χριστοῦ, ὁ ὀποίος μέ τό νά θανατώσει πάνω σ’ αὐτόν «τόν ἡμᾶς κτείναντα», τόν διάβολο, «νεκρωθέντας ἀνεζώωσε, καί κατεκάλλυνε, καί εἰς οὐρανούς πολιτεύεσθαι, ἠξίωσεν ὡς εὐσπλαγχνος, δι’ ὑπερβολήν ἀγαθότητος».Τιμοῦμε καί προσκυνοῦμε τόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, καί ἐνθυμούμαστε τό Πάθος Του καί τήν σταύρωσή Του. Τιμοῦμε καί προσκυνοῦμε τόν Σταυρό ἐξαιτίας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού ἑκουσίως σταυρώθηκε γιά νά παράσχει σέ ὅλους μας τήν λύτρωση ἀπό τά δεσμά τοῦ θανάτου, τήν εὐκαιρία τῆς συγγνώμης καί τήν προοπτική ταῆς Ἀναστάσεως.

Πώς εἶναι δυνατόν νά μή συγκινηθοῦμε βλέποντας τήν ἄπειρο ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο; Πῶς εἶναι δυνατόν νά μή θαυμάσουμε, ὅταν ὁλόκληρη ἡ κτίση ἔφριξε μπροστά στό ἑκούσιο Πάθος τοῦ Κυρίου μας, στίς μαστιγώσεις, στά ραπίσματα, στό ἀκάνθινο στεφάνι, στόν σταυρό, στή λόγχη καί στόν θάνατο τοῦ Θεανθρώπου; Οἱ ἄγγελοι ἔφριξαν, ὁ ἥλιος σκοτείνιασε, ἡ γῆ ἐσείσθη, τά μνήματα ἀνοίχτηκαν, οἱ ρωμαῖοι στρατιῶτες ἐθαύμασαν, καί ἐμεῖς ἐν κατανύξει ψυχῆς προσκυνοῦμε καί τιμοῦμε τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, πού ἔγινε ἀπό ὄργανο καταδίκης τό Ξύλον τῆς Ζωῆς, τό ὅπλο κατά τοῦ Διαβόλου καί τό φάρμακο ἐνάντια στόν πνευματικό θάνατο. Ὁ σταυρικός θάνατος εἶχε ἀποτέλεσμα ὄχι γιατί πέθανε κάποιος ἀθῶος, ἀλλά γιατί ἐκεῖνος πού πέθανε ἦταν ὁ σαρκωμένος Κύριος.

Ὑμνοῦμε καί δοξάζουμε «τό μακάριον ξύλον», πού πάνω σ’ αὐτό πέθανε ὁ Βασιλεύς τῆς Δόξης, γιά νά σκορπίσει αἰώνια ζωή σ’ ὁλόκληρη τήν κτίση. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό κορύφωμα μαζί καί τό κλειδί τῆς εὐαγγελικῆς ἱστορίας. Ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει τή δύναμη τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ:  «Ἡ ἀήττητος καί ἀκατάλυτος καί θεία δύναμις τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ μή ἐγκαταλείπῃς ἡμᾶς τούς ἀμαρτωλούς».

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας κάνουν ἕνα σοφό παραλληλισμό: Ὅπως τό ξύλο τῆς γνώσεως ἔγινε αἰτία γιά τήν καταδίκη τοῦ Ἀδάμ, ἔτσι τό ξύλο τοῦ Σταυροῦ γίνεται ἡ ἀπαρχή τῆς σωτηρίας μας. Καί γιά τό λόγο αὐτό ὁ Σταυρός εἶναι τό καύχημα καί τό τρόπαιο ὅλων τῶν χριστιανῶν. Ὁ Σταυρός, σύμφωνα καί μέ ἕναν ὑπέροχο ὕμνο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ φύλακας τῆς οἰκουμένης, εἶναι τό κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι τό στήριγμα τῶν πιστῶν, εἶναι ἡ δόξα τῶν Ἀγγέλων καί τῶν δαιμόνων τό τραῦμα.

Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει πολλά παραδείγματα νά μᾶς ὑποδείξει ἀπό τή ζωή τῶν Ἁγίων, ὅπου μέ μόνο το σημεῖο τοῦ σταυροῦ ἔγιναν μέγιστα θαύματα, καί θεραπεῖες ἀσθενῶν, καί ἐξορίες δαιμόνων. Ἀλλά καί πολλές φορές, μέ μόνο τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, οἱ ἅγιοι διασώθηκαν καί ἔμειναν ἀλώβητοι ἀπό σαρκοβόρα θηρία ἤ ἀπό δηλητήρια πού ἔδιναν στούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ οἱ διάφοροι κατά καιρούς ἐχθροί τῆς πίστεώς μας.

Ὁ Σταυρός ἑπομένως τοῦ Κυρίου μας, ὁ ποτισμένος μέ τό αἷμα τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἀκόμη καί ὁ σταυρός πού φέρουμε στό λαιμό μας καί αὐτό ἀκόμη τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ πού κάνουμε μέ πίστη καί εὐλάβεια, ἔχει μεγάλη δύναμη καί παρέχει μέγιστες ὠφέλειες γιά κάθε πιστό χριστιανό. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία τόν προβάλλει καί τόν ὑψώνει ἐνώπιόν μας, καί μᾶς προσκαλεῖ ὅλους νά προσέλθουμε καί νά τόν προσκυνήσουμε μέ δέος καί μέ πίστη, καί νά ἁγιασθοῦμε ἀπό τόν Τίμιο Σταυρό.

Γιά νά μπορεῖ ὅμως ὁ ἄνθρωπος νά λάβει τόν θεῖο ἁγιασμό μέσω τοῦ Σταυροῦ εἶναι ἀπαραίτητο νά πιστέψει στό Λυτρωτή Χριστό καί στήν σταυρική ἀπολυτρωτική Του Θυσία. Ἡ μεγάλη ἑορτή τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἶναι μιά ἀκόμα εὐκαιρία γιά ὅλους μας νά σκεφτοῦμε τίς ἄπειρες δωρεές τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. Γιά τόν λόγο αὐτό ἅς προσέλθουμε ὄχι μόνο μέ πίστη, ἀλλά καί μέ κατάνυξη ψυχῆς. Ἅς προσέλθουμε μέ ἀγάπη στήν καρδιά μας πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον, ὥστε νά ἑλκύσουμε τήν χάρη, τό ἔλεος καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τή συγχώρεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἅς προσέλθουμε μέ καθαρή καρδιά, μακριά ἀπό πονηρούς λογισμούς, ἔξω ἀπό κάθε κακία, ἀφοῦ διώξουμε ἀπό τήν καρδιά μας μίσος, ἤ ζήλεια, ἤ ἀντιπάθεια κατά τοῦ πλησίον, ἤ θυμό ἤ ὀργή ἤ κάθε ἐπιθυμία πού ἀντιστρατεύεται στήν ἐντολή τῆς Ἀγάπης καί σέ ὅτι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἐκπροσωπεῖ. Νά στρέψουμε τό βλέμμα μας στό ἐκθαμβωτικό φῶς τοῦ Σταυροῦ προκειμένου νά διαλύσουμε τό σκοτεινό ἔρεβος τῶν ἁμαρτιῶν τῆς ψυχῆς μας.  Νά ζήσουμε τή ζωή τοῦ Σταυροῦ. Νά σταυρώσουμε τόν παλαιό ἄνθρωπο, πού ἔχουμε μέσα μας. «Ὁ παλαιός ἄνθρωπος συνεσταυρώθη, ἴνα καταργηθῇ τό σῶμα τῆς ἁμαρτίας» λέει χαρακτηριστικά ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή του,  (Ρωμ. 6,6). Οἱ χριστιανοί σταυρώνουν πάνω στό σταυρό τῆς χάριτος τά πάθη καί τίς κακές ἐπιθυμίες. «Οἵ τοῦ Χριστοῦ τήν σάρκα ἐσταύρωσαν σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις», ἀναφέρει ὁ ἴδιος Ἀπόστολος στήν πρός Γαλάτας Ἐπιστολή (Γαλ. 5,24). Ἄν ἐπιθυμοῦμε πράγματι ἡ προσκύνηση τοῦ Σταυροῦ νά εἶναι γιά ἐμᾶς ἀφορμή ἁγιασμοῦ καί σωτηρίας, ἅς προσπαθήσουμε νά γίνουμε μιμητές τοῦ Χριστοῦ στήν ἀγάπη, στή συγγνώμη, στήν αὐτοθυσία.

Ἅς ἀνοίξουμε κι ἐμεῖς τά χέρια μας, κι ἅς ἀγκαλιάσουμε τόν πλησίον, τόν κάθε συνάνθρωπό μας, κι ἅς ἀπορρίψουμε ἀπό τήν καρδιά μας τό πνεῦμα τῆς ἀτομικότητας, τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς ἀποξένωσης ἀπό τούς συνανθρώπους μας. Ἀντί νά ζητᾶμε πώς θά πάρουμε, ἅς ἀναζητοῦμε πῶς θά προσφέρουμε γύρω μας, αὐθόρμητα καί ἀνιδιοτελῶς, ὅπως ἔπραξε ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου.

Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου ὑπενθυμίζει σέ ὅλο τόν κόσμο καί στόν καθένα ἀπό μᾶς ὅτι, ὅταν διαλέξουμε τό Σταυρό ὡς τρόπο τῆς ζωῆς μας, ὡς πολίτευμα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας βίου, τότε ἔχουμε καί τήν Ἀνάσταση. Τότε ἔχουμε τήν ἀληθινή μας ἐλευθερία, τήν ἀληθινή ἀνάπαυσή μας μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν μας, τήν ἀληθινή εἰρήνη τῆς ψυχῆς. Καί ὅταν περιστάσεις καί θλίψεις καί ἀνάγκες ποικίλες μας κυκλώνουν, ἅς ὑψώνουμε τά μάτια τῆς ψυχῆς μας καί ἅς ἀτενίζουμε μέ πίστη τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας. Καί μέ ἐλπίδα ἅς προχωροῦμε συσταυρωμένοι καί συναναστημένοι μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό.

Μέ τά βλέμματά μας λοιπόν ἐπάνω στό Γογλοθά, ἐπάνω στόν Τίμιο Σταυρό, ἅς ψάλλουμε μέσα ἀπό τήν καρδιά μας, μέ πίστη καί ἐλπίδα:  «Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ, σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει σου». Δέν ἔχουμε πολλές ἐπιλογές, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἤ ἀποδεχόμαστε τή λυτρωτική δύναμη τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ καί σωζόμαστε, ἤ παραμένουμε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας καί φορεῖς τοῦ κακοῦ καί χανόμαστε. Ἡ πρόσκληση καί ἡ πρόκληση, πρός τή λύτρωση εἶναι πάντα ἀνοιχτῆ, ἀρκεῖ νά πάρουμε τή μεγάλη ἀπόφαση καί νά τήν ἀποδεχτοῦμε.

Ἀρχιμ.  Χρυσόστομος Τραϊκάπης