ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ «ΕΙΣ ΚΟΠΑΝΟΥΣ»
06-09-2015

Στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Νικολάου «εἰς Κοπάνους» λειτούργησε τήν Κυριακή 06 Σεπτεμβρίου ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἰωαννίνων κ. Μάξιμος καί προέβη στήν εἰς Διάκονον Χειροτονία τοῦ Βασιλείου Νταλαμπάκου.

Μ’ αὐτή τήν ἀφορμή, ὁ λόγος του ἑστιάστηκε στό μυστήριο τῆς ἱερωσύνης:
«Ὁ Χριστός ἔδωσε στούς Ἀποστόλους αὐτή τή δική Του ἱερωσύνη καί ἀπό τότε, 2000 χρόνια τώρα, ὑπάρχει αὐτή ἡ ἀποστολική διαδοχή, ὑπάρχει αὐτή ἡ ἄρρηκτη ἁλυσίδα καί συνέχεια τῆς πνευματικῆς παραδόσεως, τῆς ἱερᾶς παραδόσεως, τήν ὁποία ὑπηρετεῖ μέ ἕναν ἀκαταμάχητο τρόπο καί ἕναν ἀναντικατάστατο τρόπο πρῶτα ἀπ’ ὅλα ἡ ἱερωσύνη. Διότι, χωρίς τήν ἱερωσύνη εἶναι ἀδύνατο νά τελεσθοῦν τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καί ξεχωριστά καί ἐν ὅλῳ τό μυστήριο τῆς σωτηρίας. Αὐτή, λοιπόν, ἡ ἱερωσύνη εἶναι διακονία τῆς ἀθανασίας. Εἶναι διακονία διαχείρισης τῆς θείας χάριτος, δηλαδή τῆς θεϊκῆς ἐνέργειας, τῆς ἐνέργειας τῆς Ἁγίας Τριάδος. Τόσο μεγάλη εἶναι αὐτή ἡ τιμή πού μᾶς κάνει ὁ Θεός, ὥστε νά μᾶς καθιστᾶ ὄχι μόνο μετόχους αὐτῆς τῆς θείας χάριτος, ἀλλά καί διαχειριστές αὐτῆς τῆς θείας χάριτος, ἔτσι ὥστε νά κάνουμε ὅ,τι εἶναι ἀναγκαῖο γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, γιά τή σωτηρία τῆς οἰκουμένης καί τοῦ σύμπαντος κόσμου. Γι’ αὐτό, στήν Ἐκκλησία μας ὑπάρχουν τά ἁγιαστικά μυστήρια γιά τόν ἄνθρωπο, ἀλλά ὑπάρχουν τά ἁγιαστικά μυστήρια καί οἱ ἁγιαστικές πράξεις γιά τήν κτίση ὁλόκληρη…

Ὁ Θεός ἔφτιαξε τόν ἄνθρωπο τελευταῖο ἀπ’ ὅλα τα δημιουργήματα καί τόν ἔθεσε νά εἶναι ἱερεύς τῆς κτίσεως, δηλαδή νά λαμβάνει τήν ἄκτιστη ἐνέργεια τῆς Ἁγίας Τριάδος καί σάν ἕνα κάτοπτρο νά τήν ἀκτινοβολεῖ στό σύμπαν, στήν οἰκουμένη ὁλόκληρη. Καί μετά τήν πτώση καί τήν ἀπώλεια αὐτῆς τῆς δυνατότητας, ἦρθε ὁ Χριστός γιά νά ἀποκαταστήσει τή ροή αὐτῆς τῆς θεϊκῆς ἐνέργειας στόν κόσμο, στόν ἄνθρωπο καί στό σύμπαν, σέ ὅλη τή δημιουργία…».

Ἀπευθυνόμενος στό νέο διάκονο, ἀνέφερε μέ ἔμφαση, μεταξύ των ἄλλων:

«Ἐκεῖ στό θυσιαστήριο, πού θά βρίσκεσαι, χάριτι Θεοῦ, θά πρέπει νά γνωρίζεις ὅτι εἶναι ὁ τάφος τοῦ Χριστοῦ, ἀπ’ ὅπου ἐκπηγάζει ἡ ζωή καί μάλιστα ἡ αἰώνια ζωή. Θά πρέπει νά γνωρίζεις ὅτι αὐτό θά εἶναι τό στήριγμα γιά ὁλόκληρη τήν ἀπό δῶ καί πέρα ζωή σου. Ἀπό ἐκεῖ θά παίρνεις τή δύναμη καί τή χάρη γιά νά τή μοιράζεις μέ πολλούς πρακτικούς τρόπους στόν κάθε ἄνθρωπο πού τήν ἔχει ἀνάγκη. Ἀπό ἐκεῖ θά παίρνεις τή δύναμη νά ἀντιμετωπίζεις τίς πίκρες τῆς ζωῆς, ἀλλά καί τίς πίκρες πού, ἐνδεχομένως, θά ζήσεις μέσα στήν πνευματική καί ποιμαντική σου δραστηριότητα. Διότι ὁ πολύς κόσμος δέ γνωρίζει τή χάρη τοῦ Θεοῦ, δέν κατανοεῖ τό μυστήριο τῆς ἱερωσύνης, δέν κατανοεῖ τά βάθη τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ. Καί ἐν πολλοῖς, ἐπειδή δέν κατανοεῖ, δέν ἔχει οὔτε τόν ἀνάλογο σεβασμό πρός τήν ἱερωσύνη οὔτε τήν ἀνάλογη στάση πρός τούς ἱερεῖς…

Ὁ ἱερεύς στέκεται ἐνώπιον τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ Χριστοῦ καί προσεύχεται γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους. Καί γιά ἐκείνους πού τόν ἀγαποῦν καί γιά ἐκείνους πού τόν μισοῦν καί γιά τούς δικούς του καί γιά τούς ξένους, γιατί ὅλοι εἶναι δικοί του. Γιατί ὁ ἱερεύς καθίσταται πατήρ πάντων τῶν ἀνθρώπων καί πατήρ πάσης τῆς οἰκουμένης. Καί κυρίως προσεύχεται γιά ἐκείνους πού δέν κατανοοῦν τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. Γιά νά συνέλθουν καί νά ἐπανέλθουν, γιά νά ἀποκτήσουν γνώση τῆς ἀληθείας, μέσα ἀπό τή μετάνοια καί μέσα ἀπό τό θεῖο φωτισμό, μέσα, δηλαδή, ἀπό τά μυστήρια, αὐτά ἀκριβῶς τά ὁποῖα θά κληθεῖς εἰς τό ἑξῆς νά διακονεῖς ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Τραπέζης καί μέσα στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας…».