2015-09-09 Ἑσπερινός στόν Ι. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Χουλιαράδων

Δένδρο περιήγησης: | Ἀρχική Σελίδα | Μητροπολίτης | Ἐπικαιρότητα | 2015 Σεπτέμβριος | 2015-09-09 Ἑσπερινός στόν Ι. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Χουλιαράδων

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ
ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΔΩΝ
09/09/2015

2015_09_09_Xouliarades5Στὸν Ἑσπερινό, ποὺ τελέσθηκε τὴν Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου στὸ χωριὸ Χουλιαράδες, χοροστάτησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἰωαννίνων κ. Μάξιμος.

Στὸ κήρυγμά του ἔκανε λόγο γιὰ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο:

«Ἡ Μαρία εἶναι αὐτὴ ἡ ὁποία, κατὰ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ κάνοντας καλὴ χρήση τῆς δικῆς της ἐλευθερίας, ὑπηρέτησε ἀπὸ πλευρᾶς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους τὴν ὑπόθεση καὶ τὸ σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας, δηλαδὴ τὴν ὑπόθεση καὶ τὸ σχέδιο τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σύμπαντος κόσμου…
Αὐτὴ ἡ Μαρία, ἡ ὁποία δέχτηκε ἀτέλειωτες προκλήσεις, μὲ μεγαλύτερη αὐτὴ νὰ δεῖ τὸ Θεάνθρωπο καὶ Υἱό της ἐπάνω στὸ σταυρὸ νὰ κατακρίνεται «κατάκριμα θανάτου» σὰ νὰ ἦταν ὁ χειρότερος κακοῦργος τῆς ἀνθρωπότητος, γνωρίζοντας ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ σαρκωθείς Θεὸς καὶ γνωρίζοντας ὅτι ἀδίκως συκοφαντεῖται, ὀνειδίζεται, βλασφημεῖται καὶ θανατώνεται.

Αὐτὴ ἡ Μαρία, ἡ ὁποία ἀντίκρισε ἐσταυρωμένο τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ἀλλὰ καὶ θανόντα ἐπὶ τοῦ σταυροῦ γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ παντὸς κόσμου. Αὐτὴ ἡ Μαρία, ἡ ὁποία ἀξιώθηκε νὰ ἀκούσει τὸ ἄγγελμα τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ὁποία συνήντησε τὸν ἀναστημένο Χριστό, μαζὶ μὲ τὶς ἄλλες Μυροφόρες, “ὄρθρου βαθέως”.

Αὐτὴ ἡ Μαρία, ἡ ὁποία δὲν κατέλιπε τὸν κόσμο, μετὰ τὴν Κοίμησή της, ἀλλὰ ἀφοῦ ἀναστήθηκε καὶ ἠρπάγη στὸν οὐρανὸ -μετέστη στὸν οὐρανὸ- βρίσκεται ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καὶ δὲ λησμονεῖ τὸν κόσμο καὶ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ μεσιτεύει γιὰ μᾶς, πρεσβεύει γιὰ τὴ μετάνοιά μας καὶ τὴ σωτηρία μας. Ἐπίσης, πρεσβεύει καὶ παρακαλεῖ τὸν Υἱὸ καὶ Θεό Της καὶ Κύριο καὶ Θεό μας, ἔτσι ὥστε νὰ μὴ μᾶς ἀφήσει νὰ χαθοῦμε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὶς ἀστοχίες τῆς ζωῆς μας, ἀλλὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀσφαλῆ ὁδὸ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ…».

Καταλήγοντας, ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε πὼς «θὰ πρέπει νὰ σκεφτοῦμε ἂν θέλουμε νὰ εἴμαστε μὲ τὸ Χριστὸ καὶ νὰ ἀπολαμβάνουμε αὐτὴ τὴν ἀνεκλάλητη χαρὰ τῆς Θεοκοινωνίας, ποὺ μᾶς καθιστᾶ ἱκανοὺς νὰ ἔχουμε καὶ κοινωνία πραγματικὴ μεταξὺ μας, ἢ ἂν θέλουμε νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ δικό μας θέλημα καὶ νὰ μᾶς παρασύρει ὁ διάβολος στὰ πάθη καὶ στὴν ψυχικὴ ταλαιπωρία τὴ δική μας, ἀλλὰ καὶ τῶν δικῶν μᾶς ἀνθρώπων. Ἐμεῖς ἐπιλέγουμε, δική μας εἶναι ἡ ἐλευθερία, εἶναι τὸ ὕψιστο δῶρο τοῦ Θεοῦ, αὐτὸ ποὺ δὲν τὸ ἀφαιρεῖ οὔτε ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ποτέ, ἀλλὰ τὸ ἐπιβουλεύεται μὲ κάθε τρόπο ὁ διάβολος…».

Προέτρεψε, τέλος, «νὰ εἴμαστε ταπεινοὶ κατὰ τὸ πνευματικὸ φρόνημα, ἀλλὰ ὑπερήφανοι ποὺ εἴμαστε Ἕλληνες καὶ Χριστιανοὶ καὶ νὰ γνωρίζουμε ὅτι μᾶς στόλισε ὁ Θεὸς μὲ τὰ πιὸ ἀκριβὰ ἀγαθὰ καὶ τὴν πιὸ βαριὰ καὶ καλὴ κληρονομιὰ ποὺ ὑπάρχει στὸν κόσμο. Αὐτὰ ὀφείλουμε νὰ τὰ τιμήσουμε, νὰ τὰ ζήσουμε, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ μεταδώσουμε μὲ ἀγάπη στοὺς ἄλλους ἀνθρώπους καὶ λαοὺς γιὰ νὰ βροῦν κι αὐτοὶ τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸ καὶ τὸ δρόμο ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο εὐτυχῆ, ὁλοκληρωμένο, ἰσορροπημένο καὶ σύμμορφο τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ».