ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΗΝΩΝ & ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΩΝ ΚΤΗΤΟΡΩΝ
12/09/2015

Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἰωαννίνων κ. Μαξίμου, καί Μνημόσυνο τῶν κτητόρων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Φιλανθρωπηνῶν τελέσθηκε στή Νῆσο τῶν Ἰωαννίνων τό περασμένο Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου.
Στό πλαίσιο τῶν ἐργασιῶν συντήρησης, ἀρχαιολόγοι τῆς Ἐφορείας Ἀρχαιοτήτων Ἰωαννίνων ἀνασκάπτοντας τό ἀρκοσόλιο, κάτω ἀπό τό διακοσμημένο μέ τίς μορφές τῶν Φιλανθρωπηνῶν τόξο, ἔφεραν στήν ἐπιφάνεια τά ὀστᾶ τῶν Κτητόρων τῆς Μονῆς, πού ἦταν θαμμένα στό χῶρο αὐτό, σύμφωνα μέ τή βυζαντινή συνήθεια ταφῆς.

Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέφερε, μεταξύ των ἄλλων:

«Ὅλη ἡ σειρά τῶν Φιλανθρωπηνῶν, ἀπό τά τέλη τοῦ 13ου αἰῶνος καί τό Μιχαήλ μέχρι καί πολύ ἀργότερα, μέ ἕνα ἐνδιάμεσο σταθμό τό 16ο αἰῶνα, ὅπου ἔχουμε τά ἔργα αὐτά πού βλέπουμε καί θαυμάζουμε, τή ζωγραφική τέχνη ἡ ὁποία ἀκολούθησε τήν ἀνακαίνιση τοῦ λαοῦ, ἰδιαίτερα ἀπό τόν Ἰωάσαφ καί τό Νεόφυτο, ὅλη, λοιπόν, αὐτή ἡ ἱστορία εἶναι ἱερή ἱστορία τοῦ τόπου μας. Εἶναι, ὅμως, καί ἱστορία τῆς πνευματικῆς μας κληρονομιᾶς, εἶναι καί πνευματική καί πολιτιστική ἱστορία.

Σήμερα βρισκόμαστε ἐδῶ καί θαυμάζουμε αὐτά τά ἔργα, τά ὁποῖα εἶχαν ὑποστεῖ ἀνά τούς αἰῶνες πολλές ζημιές καί θά ἔπρεπε νά ἐπέμβουν οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἀρχαιολογίας, οἱ εἰδικοί της Βυζαντινῆς Ἐφορείας, θά ἔπρεπε νά ἐπέμβουν πολλά χέρια εἰδικῶν, ἔτσι ὥστε νά μελετήσουν τήν κατάσταση, ἀλλά καί νά ἀποκαταστήσουν στή μορφή πού βλέπουμε σήμερα αὐτά τά ὑπέροχα ἔργα τοῦ πνεύματος καί τοῦ πολιτισμοῦ.

Στούς Φιλανθρωπηνούς ἔχουμε μεγάλη πνευματική εὐγνωμοσύνη. Εἶναι οἱ προπάτορές μας, εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι φρόντισαν νά ἀρχίσει ἡ ἱερή ἱστορία τῆς Μονῆς καί πρέπει πάντοτε νά ἐκφράζουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας πρός αὐτούς καί μέ τήν προσευχή γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τους, ἀλλά βεβαίως καί διότι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι μέ τίς προσευχές τους, μέ τήν ἄσκησή τους, μέ τίς δωρεές τους, μέ ὅλη τους τήν πνευματική ἐργασία, κατέστησαν τό νησί γιά ὅλους αὐτούς τούς αἰῶνες – καί ἐλπίζουμε γιά πολλούς αἰῶνες ἀκόμα – πόλο ἕλξης ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἔρχονται νά θαυμάσουν αὐτά τά ἔργα τῆς πίστεως καί τά ἔργα τοῦ πνεύματος.

Πρέπει, ὅμως, νά ἐκφράσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας καί σέ ὅλους αὐτούς πού ἐργάστηκαν γιά πολλές δεκαετίες, ἀλλά καί πού συνεχίζουν νά ἐργάζονται, ἔτσι ὥστε νά ἔχουμε αὐτό τό ὑπέροχο ἀποτέλεσμα καί νά μποροῦμε νά τό ἀπολαμβάνουμε ἐμεῖς, ἀλλά καί οἱ ἑκατοντάδες χιλιάδες κάθε χρόνο ἐπισκέπτες τοῦ νησιοῦ…».

Καταλήγοντας ὁ Σεβασμιώτατος, ἐξέφρασε κι ἕνα παράπονο:

«Θά ἔπρεπε νά εἶναι χιλιάδες ἄνθρωποι σήμερα ἐδῶ καί νά ἐκφράσουν τήν εὐγνωμοσύνη τους στούς ἀνθρώπους αὐτούς, πού εἶναι οἱ κτήτορες τῆς Μονῆς … . Ὅμως, βλέπετε ξεχνοῦν εὔκολα οἱ ἄνθρωποι καί βλέπουν τό προσωρινό κέρδος, βλέπουν τό προσωρινό συμφέρον, χωρίς νά ἀποδίδουν τήν πρέπουσα καί δέουσα εὐγνωμοσύνη καί τό σεβασμό σέ κείνους πού ἄρχισαν αὐτή τήν ἱστορία καί στούς ὁποίους θά πρέπει νά ἀποδίδουμε πάντα τήν προσήκουσα τιμή…».