Δένδρο περιήγησης: | Ἀρχική Σελίδα | Μητροπολίτης | Ἐπικαιρότητα | 2015 Σεπτέμβριος | 2015-09-17 Σύναξη Ὁμιλητῶν καί Ὑπευθύνων Νεότητος

ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ
ΟΜΙΛΗΤΩΝ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
17/09/2015

Σέ ἱερατική σύναξη ὁμιλητῶν καί ὑπευθύνων νεότητας τῶν Ἐνοριῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰωαννίνων, πού πραγματοποιήθηκε στό Καμπέρειο Πνευματικό Ἵδρυμα, μίλησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἰωαννίνων κ. Μάξιμος.

Θέμα τῆς εἰσήγησης τοῦ Σεβασμιωτάτου ἦταν ἡ προσευχή, πού θά ἀποτελέσει τόν κεντρικό ἄξονα τῶν ἑσπερινῶν ὁμιλιῶν, ἀλλά καί τῶν κατηχητικῶν μαθημάτων τῆς φετινῆς περιόδου:

«Ἡ προσευχή εἶναι τό ὀξυγόνο τῆς ψυχῆς μας, εἶναι ἕνα σπουδαῖο πνευματικό μέγεθος, πού ταυτίζεται μέ ὅ,τι παρέδωσε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, μέ ὅ,τι παρέλαβαν καί παρέδωσαν οἱ Ἀπόστολοι, μέ ὅ,τι παρέλαβαν καί παρέδωσαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, μέ ὅ,τι παρέλαβαν καί παρέδωσαν οἱ ὅσιοι καί οἱ ἀσκητές τῆς Ἐκκλησίας μας, δηλαδή ταυτίζεται μέ τήν ὀρθόδοξη παράδοση. Δέν ὑπάρχει μέρος τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως πού νά μήν ἔχει ταύτιση μέ τό ζήτημα καί τή στάση τῆς προσευχῆς.

Ὅμως, παρότι ἡ προσευχή εἶναι βασικό συστατικό της πνευματικῆς μας ζωῆς, ἔχουμε νά ποῦμε παρά πολλά, ἔχουμε νά διευκρινίσουμε πάρα πολλά, ἔχουμε νά μάθουμε πάρα πολλά καί, κυρίως, ἔχουμε νά ἐφαρμόσουμε πάρα πολλά.

Ὅταν λέμε προσευχή, ἐννοοῦμε συνήθως στήν καθημερινή μας ζωή καί ἀναστροφή τήν προσπάθεια γιά προσευχή. Κι ὅταν λέμε προσπάθεια γιά προσευχή, ἐννοοῦμε τί ἐνέργειες κάνουμε ἐμεῖς ἔτσι ὥστε νά ἀπευθυνθοῦμε πρός τόν Θεό ἤ νά ζητήσουμε τή μεσιτεία τῆς Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων πρός τήν Ἁγία Τριάδα, προσπαθώντας νά ἀπαντήσουμε στό κάλεσμα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος θέλει νά σωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καί νά ἔλθουν σέ ἐπίγνωση ἀληθείας καί ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ πρῶτος πού ἀπευθύνεται στόν ἄνθρωπο, μέσα ἀπ’ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς ἀγάπης Του καί τῆς ἀγαθότητάς Του καί προσκαλεῖ τόν ἄνθρωπο σέ μιά συνάντηση πού μπορεῖ νά καταστεῖ σωτήρια. Καί τό “μπορεῖ” δέν ἀναφέρεται στή δύναμη τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἀναφέρεται στή στάση πού θά τηρήσει ὁ ἄνθρωπος σέ αὐτή τή συνάντηση.

Ἔχουμε, λοιπόν, τή στάση τῆς προσευχῆς ὡς ἀνθρώπινη προσπάθεια ἀνταπόκρισης πρός τό Θεό. Κι αὐτή ἡ προσπάθεια παίρνει διάφορες μορφές, πού μποροῦμε νά συναντήσουμε σέ ὅλες τίς φάσεις τῆς ζωῆς μας. Ἀπό τήν ἀθώα προσευχούλα πού κάνει ἕνα παιδάκι μέχρι τίς προσευχές καί τίς εὐχές πού ἔχουμε μέσα στή λειτουργική μας ζωή καί παράδοση, μέχρι τή μονολόγιστη εὐχή, “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον μέ τόν ἁμαρτωλό”, πού εἶναι μία πλήρης προσευχή καί μιά ἀπάντηση σ’ αὐτό τό κάλεσμα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί μιά ἔκφραση τῆς ἀγωνίας γιά νά γίνει αὐτή ἡ συνάντηση μέ τό Θεό καί μέχρι ἐκείνη τή στάση τῆς προσευχῆς πού εἶναι χωρίς λόγια, ὅπως μᾶς περιγράφουν καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ἀσκητές τῆς πίστεως, ἐκείνη ἡ στάση ἡ ὁποία ἄλλες φορές ἐκφράζεται “στεναγμοῖς ἀλαλήτοις” κι ἄλλες φορές μέ τό βύθισμα μέσα στή χάρη τοῦ Θεοῦ, πού βέβαια δέν ἁρμόζει στή δική μας πτωτική κατάσταση, ἀλλά ἁρμόζει στήν κατάσταση πού ζοῦν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀσκήσεως καί τῆς πλήρους ἀφοσιώσεως στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι μία προσευχή πού κοντεύει νά φτάσει σέ ἕνα ἄλλο εἶδος προσευχῆς, πού δέν εἶναι πλέον προσπάθεια, ἀλλά εἶναι ἀ-προσπάθεια, δηλαδή εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα πού ἐγκαθίσταται στόν ἄνθρωπο…».