Δένδρο περιήγησης: | Ἀρχική Σελίδα | Ποιμαντική | Διαδικτυακός Ἄμβωνας | Ἔτος 2015 | 2015_12_13 Κυριακὴ τῶν Προπατόρων
Κυριακὴ τῶν Προπατόρων
«Σήμερα, ὅμως, ἑορτάζουμε στὴν Ἐκκλησία τοὺς προπάτορες, οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἀνῆκαν στὸ γένος τῶν Ἑβραίων. Γιὰ ποιό λόγο; Γιὰ νὰ μάθουν ὅλοι ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι δὲν ἀποκηρύχθηκαν καὶ οἱ ἐθνικοί δὲν υἱοθετήθηκαν ἀδίκως οὔτε παραλόγως οὔτε ἀναξίως ἀπὸ τὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος πραγματοποιεῖ αὐτά καὶ τὰ ρυθμίζει. Ἀλλά, ὅπως ἀκριβώς ἀπὸ τοὺς προσκεκλημένους ἐθνικοὺς συγκαταλέγονται στοὺς συγγενείς τοῦ Θεοῦ μόνο ὅσοι ὑπακούουν, ἔτσι καὶ τὸ γένος τοῦ Ἰσραήλ καὶ ὅλοι ὅσοι προῆλθαν ἀπὸ τὸν Ἀδάμ μέχρι αὐτὴ τὴν γενεὰ εἶναι πλῆθος πολύ, ἀληθεῖς ὅμως Ἰσραηλίτες εἶναι ὅσοι ἀπ” αὐτοὺς ἔζησαν σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. …» (Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, ὁμιλία στὴν Κυριακὴ τῶν Προπατόρων).
Κάθε χρόνο, στὶς 11 Δεκεμβρίου, ἐὰν εἶναι Κυριακή, ἤ τὴν πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὶς 11 Δεκεμβρίου, δηλαδὴ δύο Κυριακές πρὶν τὰ Χριστούγεννα, ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τὴ μνήμη τῶν Ἁγίων Προπατόρων (πρώην Ἁγίων Πατέρων), τῶν κατὰ σάρκα προγόνων τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως αὐτοὶ ἀναφέρονται στὴν περικοπὴ τοῦ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγελίου (α΄, 1-16). Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅμως, τὸ περιεχόμενο τῆς Κυριακῆς αὐτῆς διευρύνθηκε καὶ περιέλαβε ὅλους τοὺς πρὸ Χριστοῦ Δικαίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Ἀρχικά, οἱ Προπάτορες τοῦ Ιησοῦ ἑορτάζονταν τὴν Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα. Ἡ εὑρύτητα, ὅμως, καὶ ὁ ἐμπλουτισμὸς τοῦ ἑορτολογικοῦ περιεχομένου τῆς Κυριακῆς πρὸ τῶν Χριστουγέννων, ὅπως διαμορφώθηκε χρονικά, ὁδήγησε στὴ διχοτόμηση τῆς Κυριακῆς αὐτῆς καὶ τὴ μετάθεση μέρους τοῦ θέματός της στὴν προηγουμένη αὐτῆς Κυριακή. Ἔτσι, οἱ Κυριακὲς τῶν Ἁγίων Πατέρων ἔγιναν δύο καὶ γιὰ νὰ διακρίνονται ἡ μία ἀπό τὴν ἄλλη, ἡ μία, ἡ παλαιότερη, ὀνομάσθηκε «Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως» καὶ ἡ ἄλλη διατήρησε τὸ παλαιό της ὄνομα «Κυριακὴ τῶν Ἀγίων Πατέρων», ἡ ὁποία γιὰ νά μὴν συγχέεται μὲ τὶς Κυριακὲς τῶν Πατέρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἔλαβε τὸ ὄνομα «Κυριακὴ τῶν Προπατόρων».
Τὴν Κυριακὴ τῶν Προπατόρων, στὰ ἀναγνώσματα τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀκοῦμε τὴν Εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο (ιδ΄, 16-24), ἡ ὁποία ἀναφέρεται στὴν παραβολή τοῦ μεγάλου καὶ ἐνδόξου δείπνου ποὺ πραγματοποίησε κάποιος ἄνθρωπος, ἄρχοντας, στὸ ὁποῖο ἀρνήθηκαν νὰ παρευρεθοῦν καὶ νὰ συμμετέχουν οἱ προσκεκλημένοι μὲ διάφορες προφάσεις, τάχα, βιοτικῶν μεριμνῶν καὶ ἔτσι ἡ αἴθουσα τοῦ δείπνου, ὁ οἶκος τοῦ ἀνθρώπου, γέμισε ἀπὸ ἄλλους, νέους, προσκεκλημένους ποὺ μαζεύτηκαν ἀπὸ τοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες καὶ τὰ χωράφια… Καὶ οἱ προσκεκλημένοι δὲν γεύτηκαν τοῦ δείπνου.
Τὴν παραβολὴ αὐτὴ εἶπε ὁ Κύριος, παρευρισκόμενος σὲ δεῖπνο ποὺ παρέθετε πρὸς τιμή Του ἐπιφανὴς Φαρισαῖος, ὅταν παρακείμενος προσκεκλημένος παρατήρησε: «…Μακάριος ὅς φάγεται ἄριστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ.» (Λουκ., ιδ΄, 15).
Πρόσκληση σὲ Δεῖπνο ἔχουμε καὶ ἐμεῖς καὶ μάλιστα Δεῖπνο Σωτηρίας μὲ Οἰκοδεσπότη Αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Σωτήρα, τὸν Κύριό μας καὶ Θεό μας, τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Εἴμαστε καλεσμένοι νὰ γευόμαστε Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ καὶ νὰ γίνουμε μέτοχοι Ζωῆς αἰωνίου καὶ θεόπτες.
Ἐπιβάλλεται, συνεπῶς, νὰ εἴμαστε προσεκτικοὶ μὴ τυχὸν καὶ ἀρνηθοῦμε τὴν πρόσκληση, εἴτε μὲ τὰ λόγια μας, εἴτε μὲ τὰ ἔργα μας, προσκολλημένοι στὴν καθημερινότητα καὶ τὶς βιοτικὲς μέριμνες. Εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ νεκρώσουμε τὸ ἐγώ μας καὶ τὸ θέλω μας, νὰ ἀρνηθοῦμε κάθε πάθος καὶ κάθε ἄχρηστη ἐπιθυμία καὶ κάθε εἴδους πλεονεξία, νὰ θάψουμε τὴν ὀργή, τὸ θυμό, τὴν κακία, τὴ ζήλια, τὴ βλασφημία, τὸ ψέμα…
Χρειάζεται νὰ ἠχοῦν διαρκῶς στὰ αὐτιά μας τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅπως τὰ ἀκοῦμε στὸ Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῶν Προπατόρων: «…ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ’ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν.» (Κολ., γ΄, 9-10).
Ἐνδεδυμένοι τὸν νέον ἄνθρωπον καὶ ἀνακαινισμένοι νὰ γρηγοροῦμε, γιατί ἡ πρόσκληση δὲν ἀρκεῖ· πρέπει καὶ νὰ ἀνταποκριθοῦμε σὲ αὐτὴν καὶ νὰ φανοῦμε ἄξιοι τῆς προσκλήσεως, γιατί ἀπὸ τοὺς προσκεκλημένους ἐθνικοὺς καὶ Ἰουδαίους ἀληθινοὶ συγγενεὶς τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅσοι ὑπακούουν καὶ ζοῦν σύμφωνα μὲ τὸ Θέλημά Του.
Ἄς κάνουμε, λοιπόν, τὸ Θέλημά Του θέλημά μας καὶ ζωή μας, ὥστε μακάριοι νὰ γευόμαστε ἀρίστου στὴ Βασιλεία Του.
π. Ἐφραὶμ Ντέτσικας
Ἐφημέριος ἐνορίας Περιβλέπτου
πόλεως Ἰωαννίνων